Cyberbezpieczeństwo Polski

Wstęp

Rozdział I
Zagrożenia w cyberprzestrzeni
1.1. Cyberprzestępczość a cyberterroryzm
1.2. Ataki w cyberprzestrzeni
1.3. Przestępstwa komputerowe
1.4. Cyberwojna

Rozdział II
Strategia bezpieczeństwa narodowego Rzeczpospolitej Polskiej
2.1. Rządowy program ochrony cyberprzestrzeni Rzeczypospolitej Polskiej na lata 2011-2016
2.2. Państwowe organy nadzoru i ochrony w cyberprzestrzeni
2.2.1. Rządowy Zespół Reagowania na Incydenty Komputerowe
2.2.2. CERT Polska
2.2.3. Policja
2.2.4. Prokuratura i sądy powszechne
2.3. Współpraca państwa polskiego z organizacjami międzynarodowymi w walce z cyberprzestępczością
2.3.1. Unia Europejska
2.3.1.1. Konwencja Rady Europy o cyberprzestępczości
2.3.1.2. Decyzja ramowa Rady w sprawie ataków na systemy informatyczne
2.3.2. ONZ
2.3.3. NATO
2.3.4. Inne organizacje międzynarodowe

Rozdział III
Obywatele w trosce o bezpieczeństwo informacyjne Polski
3.1. Działania podejmowane w ramach bezpieczeństwa dzieci i młodzieży w Internecie
3.2. Sposoby zapewniania ochrony prywatności
3.3. Zapewnienie bezpieczeństwa transakcjom w Internecie

Zakończenie
Bibliografia

Celem niniejszej pracy jest rozpoznanie zagrożeń dotyczących funkcjonowania głównie państwa, jak i obywateli w sieci, a także zapewnienie im bezpieczeństwa przed zagrożeniami w cyberprzestrzeni.

W pierwszym rozdziale scharakteryzowano podstawowe zagrożenia
w cyberprzestrzeni między innymi cyberprzestępczość i cyberterroryzm, w celu odróżnienia tych zagrożeń. Przedstawiano przykłady jak dotąd przeprowadzonych ataków w cyberprzestrzeni. Zwrócono również uwagę na przestępstwa komputerowe, które są najmłodszym rodzajem przestępczości. Ponadto scharakteryzowano zjawisko cyberwojny.

Drugi rozdział w całości został poświęcony Strategii Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. Przedstawiono zagadnienia zawarte
w „Rządowym Programie Ochrony Cyberprzestrzeni na lata 2011-2016”.
W kolejnym podrozdziale ukazano podstawowe organy odpowiedzialne za nadzorowanie i ochronę w cyberprzestrzeni – czyli omówione zostały zasady działania „Rządowego Zespołu Reagowania na Incydenty Komputerowe”, również CERT-u Polska, policji, prokuratury i sądów powszechnych. Rozdział kończy charakterystyka współpracy państwa polskiego z organizacjami międzynarodowymi w walce z cyberprzestępczością, ze szczególnym uwzględnieniem roli Unii Europejskiej w oparciu o „Konwencje Rady Europy o cyberprzestępczości” i „Decyzje ramową Rady w sprawie ataków na systemy informatyczne”, oraz rola instytucji takich jak NATO czy ONZ.

Trzeci rozdział przedstawia działania podejmowane w ramach bezpieczeństwa w Internecie między innymi głownie w kwestii edukacji dzieci i młodzieży, ochrony prywatności, a także zapewnienia bezpieczeństwa transakcjom w Internecie.
Wszystkie opracowania zastosowane w niniejszej pracy znajdują się w bibliografii umieszczonej na końcu pracy.